آزمایش بارداری در تهران
تست های دوران بارداری راهی جهت تشخیص باردار بودن با بررسی کردن مقدار گنادوتروپین جفتی انسان (hCG) خواهد بود . از همان ابتدای دوران بارداری و در زمان بروز علائم بارداری، بدن جهت حمایت از رشد جنین آغاز به تغییراتی می‌کند که یکی از آن تولید hCG خواهد بود . این ترکیب هورمونی فقط در زنان باردار و هنگامی که تخمک بارورشده در رحم آغاز به لانه گزینی می‌کند (حدود ۱۰ روز بعد از لقاح) در خون و ادرار نشان داده می‌شود.
دو نوع تست دوران بارداری وجود دارد که یکی تست ادراری و دیگری تست خون خواهد بود . نوع ادرار همان کیت های مخصوص خانگی هستند که می توان بدون نسخه آن را از داروخانه ها تهیه کرد. اما تست خون تشخیص دوران بارداری با نسخه پزشک و در آزمایشگاه ها انجام می‌شود. دلیل های مختلفی جهت انجام دادن تست های دوران بارداری وجود دارد.
چرا تست خون در دوران بارداری تجویز می‌شود؟
تست های دوران بارداری معمولا بعد از ظهور علائم دوران بارداری تجویز می شود. با این حال شما می توانید پیش از آغاز علائم و یک الی دو هفته بعد از لقاح هم این تست را انجام بدهید. مهم ترین علامت دوران بارداری قطع چرخه قاعدگی خواهد بود . دیگر علائمی که ممکن است پزشک تصمیم بگیرد تست حاملگی را برای شما تجویز کند شامل موارد زیر خواهد بود :
حالت تهوع و استفراغ
خستگی و کم طاقتی شدید
میل مکرر به ادرار کردن
هوس های غیرعادی جهت غذا
سینه های حساس و نوک سینه های تیره تر
تغییر در حس بویایی و چشایی
گرفتگی شکم، خونریزی و ترشح
تغییرات پوستی
نفخ یا یبوست
بد خوابی
تست های دوران بارداری چگونه عمل می‌کنند؟
همان‌طور که گفته شد اساس تست های دوران بارداری بر شناسایی hCG در خون و ادرار خواهد بود با این‌حال باید زمان مشخصی از لقاح گذشته باشد تا این هورمون توسط آزمایش های دوران بارداری قابل‌تشخیص باشد اگر که زودتر از موعد مقرر باشد موجب منفی شدن کاذب جواب تست می شود. در اوایل دوران بارداری مقدار هورمون در بدن بسیار اندک و شناسایی آن بسیار دشوار خواهد بود به طوری‌که ممکن هست موجب بروز جواب اشتباه شود. اما با گذر زمان غلظت گنادوتروپین جفتی در بدن افزایش می یابد و تست های ادراری و خونی قادر خواهند به‌درستی جواب تست را گزارش کنند.
تفاوت تست های دوران بارداری چیست؟
دو نوع تست های دوران بارداری وجود دارد؛ تست ادرار و تست خون بارداری. تست ادرار معمولاً در خانه توسط خود شخص قابل انجام است و درحالی که تست خون به تجهیزات آزمایشگاهی نیاز دارد.
تست های دوران بارداری
آزمایش های دوران بارداری یکی از اقدامات مهم جهت مراقبت های زمان حاملگی خواهد بود . آزمایش های دوران بارداری اطلاعاتی را در رابطه با سلامت مادر و جنین در اختیار پزشک قرار می دهد و کمک خواهد کرد تا هر گونه مشکل در سلامتی جنین و مادر مانند نقص های مادرزادی، بیماری های ژنتیکی و عوارض دوران بارداری تشخیص داده شود. یکی از تست های خون مادر بررسی کردن گروه Rh خونی می باشد. اگر گروه Rh خونی مادر منفی است و گروه خونی پدر Rh مثبت است احنمال این است که Rh جنین مثبت باشد. مشخص کردن Rh جنین معمولا تا قبل از متولد شدن نوزاد ممکن نخواهد بود، اما در خیلی از موارد باید احتیاط شود و فرض را بر سر ناسازگار بودن Rhجنین با مادر گذاشت . در حاملگی اول مادر احتمال کمی وجود دارد که ناسازگار بودن Rh مادر، به جنین صدمه وارد کند اما در حاملگی دوم مادر در صورت وجود داشتن این ناسازگاری احتمال آسیب بیشتری به جنین وجود دارد. برای جلوگیری کردن از آسیب رسیدن به جنین آمپولی به اسم روگام به مادر تزریق خواهد شد. لازم به ذکر خواهد بود که حتی اگر در دوران بارداری پیشین، جنین شما سقط شده باشد یا حاملگی خارج رحم داشته اید هم لازم می باشد تست تعیین و ناسازگاری Rh انجام شود.
آمپول روگام چه هنگامی باید تزریق شود؟
وقت تزریق آمپول روگام بر اساس تصمیم پزشک خواهد بود اما به طور معمولی، پس از تولد نوزاد، اگر Rh فرزند مثبت باشد، باید آمپول روگام به مادر تزریق شود.
همین طور یک سری تست هایی از قبیل HIV، هپاتیت B و سفلیس هم انجام می شود و از این نظر هم بررسی خواهید شد و ایمنی بدن مادر نسبت به سرخجه هم کنترل می شود.؛ چراکه ابتلا به این بیماری در دوره بارداری، به خصوص در ۳ ماهه اول می تواند موجب نقص های مادرزادی جنین شود. تست پاپ اسمیر هم به عنوان یکی از ضروری ترین آزمایشات زمان دوران بارداری می باشد. این تست می تواند سرطان دهانه رحم و بیماری های مقاربتی مثل کلامیدیا و سوزاک را در مراحل اولیه تشخیص دهد. همچنین برای تشخیص دادن عفونت های مجاری ادراری یک نمونه ادرار هم گرفته خواهد شد. نکته قابل توجه دیگر کنترل فشار خون طی دوران بارداری می باشد چرا که می تواند در پروسه انتقال خون به بندناف تاثیر بگذارد. همه این آزمایش ها روتین هستند و همه خانم های باردار انجام می دهند.
تست های زمان حاملگی به طور کلی به 2 دسته غربالگری و تشخیصی طبقه بندی می شوند. تست های غربالگری هر کدام زمان و علت خاص خود را دارند.
تست های غربالگری سه ماهه اول:
با انجام دادن آزمایش های غربالگری سه ماهۀ اول می توانید احتمال وجود داشتن اختلالات کروموزومی در جنین را نشان داد. این آزمایش ها شامل یک سونوگرافی NT که مقدار مایع پشت گردن جنین را اندازه گیری می کند و یک تست خون خواهد بود که سطح هورمون hCG سطح پروتئین A در پلاسمای مادر را بررسی می کند. این آزمایش ها معمولاً در بین هفته های ۱۱ تا پایان هفتۀ ۱۳ برای مادر تجویز می شود. آزمایشگاه زنان باردار را در دو گروه کم خطر و پرخطر قرار می دهد و پزشک با دریافت جواب این غربالگری، در صورت احتمال وجود هر نوع اختلال کروموزومی، ممکن هست تقاضای آزمایش‌های تشخیصی بیشتری را بدهد یا ممکن هست انجام آزمایش های غربالگری سه ماهۀ دوم را به شما توصیه کند و بعد از آن در صورت لزوم آزمایش های تشخیصی تجویز شود.
تست های غربالگری سه ماهه دوم:
انجام دادن تست های غربالگری برای زنان باردار از اوایل هفته 15 تا انتهای هفته 21 انجام می شود (بهتر است که غربالگری سه ماهه دوم در بین هفته های 15– 17 گرفته شود). این تست شامل یک تست خون خواهد بود که در آن 3، 4 و یا 5 مارکر بیوشیمیایی موجود در خون مادر سنجیده می شوند. در غربالگری سه ماهه دوم احتمال وجود داشتن بیماری سندرم داون، تریزومی 13 و 18 و نقائص در لوله های عصبی بررسی می شود.
در صورتیکه نتایج غربالگری پر خطر گزارش شود نیازمند انجام دادن روش تشخیصی از جمله نمونه گیری از پرز جفتی (CVS) و آمنیوسنتز می باشد. روش CVS معمولا بین هفته های 11 تا 14 دوران بارداری انجام دادن می شود. روش آمنیوسنتز که از مایع آمنیون اطراف جنین نمونه گیری می شود معمولاً بین هفته‌های ۱۴ تا ۲۰ دوران بارداری انجام می شود و معمولاً بین ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می کشد.
هفتۀ ۱۸ بارداری: در ایران، این تست را معمولاً در هفتۀ ۱۶ انجام می دهند تا در صورت وجود مشکل، والدین بتوانند مجوز سقط قانونی را از پزشکی قانونی دریافت کنند. اما بسیاری از زوج ها به دلیل همراه بودن روش های تشخیصی با خطر سقط و عفونت ها مایل به انجام دادن این روش ها نیستند بنابراین یک روش غربالگری با دقت زیاد به اسم NIPT به این زوج ها پیشنهاد خواهد شد. در صورتیکه تست NIPT که به عنوان یک روش غربالگری با دقت بالا در نظر گرفته می شود اگر نتیجه با خطر بالا گزارش شود در این صورت تست های تشخیصی- تهاجمی انجام می شود.
تست تشخیصی نمونه گیری از پرز جفتی (CVS): این تست در صورتیکه گزارش تست های غربالگری حاکی از نتیجه پر خطر باشد به توصیه پزشک انجام داده می شود . زمان انجام دادن این تست در هفته های 11 تا 14 دوران بارداری می باشد. خطر سقط جنین در این روش حدود 1% می باشد. لازم به ذکر خواهد بود که این تست تهاجمی قابلیت شناسایی نقائص لوله عصبی را ندارد لذا توصیه می شود که غربالگری های سه ماهه دوم جهت بررسی کردن نقائص لوله عصبی از خون مادر انجام داده شود.
تست تشخیصی آمنیوسنتز: این تست در حدود هفته 16حاملگی انجام داده می شود که بر روی نمونه مایع آمنیون اطراف جنین آزمایشی انجام می شود چرا که مایع آمنیون حاوی سلول های جنینی می باشد. همچنین خطر سقط جهت این روش حدود 0.5 تا 1% می باشد.
مقالات بیشتر:
تست بارداری فوری / دیابت بارداری
آزمایش روتین / آزمایش غربالگری سه ماهه دوم
آزمایش غربالگری / نتیجه آزمایش غربالگری
آزمایش سلامت جنین / آزمایش غربالگری دوم
