آزمایش فسفر | آزمایش فسفات

آزمایش فسفر  | آزمایش فسفات

فسفات (PO4) ، فسفر (P) PHOSPHATE (PO4), PHOSPHORUS (P)

 

مقادیر طبیعی در آزمایش فسفر – آزمایش فسفات

بزرگسالان: 3-4.5 mg/dL یا 0.97-1.45 mmol/L (واحد SI)

سالمندان: مقادیر کمی پایین تر از بالغین می باشند.

کودک: 4.5-6.5 mg/dL یا 1.45-2.1 mmol/L (واحد SI)

نوزادان: 4.3-9.3 mg/dL یا 1.4-3 mmol/L (واحد SI)

 

 

مقادیر بحرانی در آزمایش فسفر – آزمایش فسفات < 1 mg/dl

کاربرد آزمایش فسفر – آزمایش فسفات

این آزمایش برای کمک به تفسیر مطالعات بررسی اختلالات پاراتیروئید و کلسیم انجام می شود. معمولاً برای اندازه گیری سطح فسفات و اطمینان از وجود سطوح کافی در خون انجام می شود.

توضیح آزمایش فسفر – آزمایش فسفات

فسفر موجود در بدن به شکل فسفات است. فسفر و فسفات در این بحث و بحث های دیگر به جای یکدیگر استفاده خواهند شد. بیشتر فسفات موجود در بدن بخشی از ترکیبات آلی است. فقط بخش کوچکی از کل فسفات بدن فسفات معدنی است (یعنی در ترکیب آلی به کار نرفته). زمانی که درخواست اندازه گیری "فسفات"، "فسفر"، "فسفر معدنی" یا "فسفات معدنی" می شود، درواقع فسفات غیر آلی اندازه گیری می گردد. بیشتر فسفر معدنی بدن درون سلولی است و با کلسیم درون اسکلت ترکیب شده است. با این حال، تقریبا 15٪ از فسفر در خون به عنوان یک نمک فسفات وجود دارد. فسفات آلی (با این آزمایش اندازه‌گیری نمی‌شود) برای سنتز بخشی از ترکیبات فسفولیپیدی در غشای سلولی، آدنوزین تری فسفاتاز (ATP) برای منبع انرژی در متابولیسم، اسیدهای نوکلئیک یا آنزیم‌ها (به عنوان مثال، 2،3-دی فسفوگلیسرات) استفاده می‌شود. فسفات معدنی (که در این آزمایش اندازه‌گیری می‌شود) به هموستاز الکتریکی و اسید-باز کمک می‌کند.

فسفر غذایی در روده کوچک جذب می شود. جذب او بسیار موثر است و به ندرت هیپوفسفاتمی ناشی از سوء جذب گوارشی (GI) مشاهده می شود. با این حال، آنتی اسیدها می توانند فسفر را متصل کرده و جذب روده را کاهش دهند. دفع کلیوی فسفر باید با دریافت رژیم غذایی برابر باشد تا سطح فسفات سرم طبیعی حفظ شود. سطوح فسفات به طور قابل توجهی در طول روز متفاوت است، به طوری که کمترین مقدار در حدود ساعت 10 صبح و بالاترین مقدار در 12 ساعت بعد رخ می دهد.

سطح فسفر توسط متابولیسم کلسیم، پاراتورمون (هورمون پاراتیروئید [PTH])، دفع کلیوی و تا حدی جذب روده ای تعیین می شود. از آنجا که رابطه معکوس بین کلسیم و فسفر وجود دارد، کاهش یک ماده معدنی منجر به افزایش دیگری می شود. بنابراین سطح فسفر سرم به متابولیسم کلسیم بستگی دارد و بالعکس.

تنظیم فسفات توسط PTH به گونه ای است که PTH تمایل به کاهش بازجذب فسفات در کلیه دارد. با این حال، PTH و ویتامین D تمایل به تحریک جذب فسفات ضعیف در روده دارند.

هیپوفسفاتمی ممکن است چهار علت کلی داشته باشد: هدر رفتن فسفات از خارج سلولی به داخل سلولی، هدر رفتن فسفات کلیه، از بین رفتن از دستگاه گوارش و از دست رفتن ذخایر داخل سلولی. هیپر فسفاتمی ثانویه معمولاً به دلیل افزایش مصرف یا ناتوانی کلیه ها در دفع فسفات است.

عوامل مداخله گر در آزمایش فسفر – آزمایش فسفات

• مصرف اخیر کربوهیدرات ها از جمله تجویز داخل وریدی (IV) گلوکز، باعث کاهش سطح فسفر می شود، زیرا فسفر همراه با گلوکز وارد سلول می شود.
• ملین ها یا تنقیه های حاوی فسفات سدیم می توانند سطح فسفر را افزایش دهند.
• داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطوح شوند عبارتند از متی سیلین، استروئیدها، برخی از دیورتیک ها (فروزماید و تیازیدها) و ویتامین D (زیاده روی در مصرف).
• داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح شوند عبارتند از آنتی اسیدها، آلبوترول، عوامل بیهوشی، استروژن ها، انسولین، داروهای ضد بارداری خوراکی و مانیتول.

روش و مراقبت از بیمار (برای کارشناس آزمایشگاه) برای آزمایش فسفر – آزمایش فسفات

• برای آزمایش خون معمولی جلد جلویی را ببینید.
• روزه: بله
• لوله خونی که معمولاً استفاده می شود: قرمز
• در صورت لزوم، مایعات IV با گلوکز را چند ساعت قبل از آزمایش قطع کنید.
• از همولیز اجتناب کنید. لوله را با دقت کنترل کنید. همولیز می تواند به طور کاذب سطح فسفات را افزایش دهد زیرا فسفات یک یون درون سلولی است. لیز سلولی گلبول های قرمز (RBC) باعث می شود فسفات داخل سلولی به داخل خون بریزد.
• از پاشنه برای خونگیری از نوزادان استفاده کنید.

نتایج آزمون و اهمیت بالینی در آزمایش فسفر – آزمایش فسفات

• افزایش سطح (هیپر فسفاتمی) در آزمایش فسفر – آزمایش فسفات
• هیپوپاراتیروئیدیسم: بازجذب کلیوی افزایش می یابد.
• نارسایی کلیه: دفع کلیوی فسفات ها کاهش می یابد.
• افزایش دریافت فسفر از طریق رژیم غذایی یا IV: افزایش دریافت فسفر آشکارا منجر به افزایش گذرا سطح فسفات می شود.
• آکرومگالی: بازجذب کلیوی افزایش می یابد.
• متاستاز استخوان: ذخایر فسفات در استخوان ها توسط تومورهای استخوانی مخرب بسیج می شوند.
• سارکوئیدوز: جذب روده ای فسفات ها به دلیل اثر ویتامین D ناشی از عفونت های گرانولوماتوز افزایش می یابد.
• هیپوکلسمی: کلسیم و فسفات در یک رابطه معکوس وجود دارند. وقتی یکی بالا می رود، دیگری پایین است.
• اسیدوز: هنگامی که PH کاهش می یابد، فسفات ها به عنوان بخشی از یک سیستم بافر از سلول خارج شده و وارد جریان خون می شوند.
• رابدومیولیز،
• لنفوم یا میلوم پیشرفته،
• کم خونی همولیتیک: لیز سلولی مرتبط با بیماری های فوق باعث می شود فسفات داخل سلولی به جریان خون بریزد. سطح فسفات افزایش می یابد.
• سطوح کاهش یافته (هیپوفسفاتمی) در آزمایش فسفر – آزمایش فسفات
• مصرف ناکافی فسفر در رژیم غذایی: او بسیار نادر است، زیرا بازجذب فسفات در روده بسیار موثر است.
• مصرف مزمن آنتی اسید: آنتی اسیدها فسفات را در روده متصل می کنند و مانع از جذب آن می شوند.
• هیپرپاراتیروئیدیسم: PTH باعث افزایش دفع فسفات از طریق ادرار می شود.
• هیپرکلسمی: سطح کلسیم و فسفات رابطه معکوس دارند. وقتی یکی بالا می رود، دیگری پایین است.
• الکلیسم مزمن: پاتوفیزیولوژی این مشاهدات احتمالاً به دلایل متعدد است. ممکن است تا حدی مغذی باشد و تا حدودی به دلیل کمبود منیزیم باشد.
• کمبود ویتامین D (راشیتیسم): لوله های کلیوی قادر به جذب مجدد فسفات نیستند.
• درمان هیپرگلیسمی،
• هیپرانسولینیسم (کودکی): انسولین تمایل دارد فسفات ها را به داخل سلول ها هدایت کند.
• سوء تغذیه: به ندرت سوءتغذیه دلیل کمبود فسفات است، زیرا فسفات به طور موثری از طریق روده جذب می شود. با این حال، زمانی که سوء تغذیه با کمبود ویتامین های محلول در چربی مانند ویتامین D همراه باشد، بازجذب فسفات کلیه کاهش می یابد. سطح فسفات کاهش می یابد.
• آلکالوز: فسفات به عنوان یک بافر عمل می کند. هنگامی که pH افزایش می یابد، سطح فسفات در خون کاهش می یابد، زیرا به دلیل یک بیماری درون سلولی است.
• سپسیس گرم منفی

تست های مرتبط با آزمایش فسفر – آزمایش فسفات

• هورمون پاراتیروئید: آزمایش اندازه گیری هورمون پاراتیروئید می باشد که باعث تغییر سطح فسفات و کلسیم سرم می شود.
• کلسیم خون: آزمایش اندازه گیری مستقیم سطح کلسیم سرم است که باید به صورت همزمان با اندازه گیری فسفات انجام شود.