آزمایش IBD

کولیت زخمی (Ulcerative colitis): این بیماری مسبب ایجاد التهاب دیرپا و زخم در داخلی‌ترین لایه‌ی روده‌ی بزرگ (کولون) و رکتوم می‌باشد.
بیماری کرون (Crohn’s disease): این نوع از IBD با وجود التهاب در لایه‌ی پوشاننده‌ی مجرای گوارشی که اغلب به بافت‌های عمقی نیز گسترش می‌یابد، مشخص می‌شود.
هر دو بیماری کولیت زخمی و بیماری کرون موجب اسهال شدید، درد‌شکم، خستگی و کاهش وزن می‌شود.
بیماری التهابی روده می‌تواند موجب ناتوانی افراد مبتلا شده و حتی در برخی موارد ممکن است عوارض تهدید کننده‌ی حیات درپی داشته باشد.
علائم و نشانه‌ها
علائم IBD بسته به شدت التهاب و محل وقوع آن،بسیار متفاوت بوده وشامل طیفی از علائم خفیف تا شدید می‌باشد. در این بیماری وجود دوره‌های فعال بیماری -که علائم بیماری قابل مشاهده است- و به دنبال آن یه دوره‌ی بهبود نسبی -رفع علائم یا تعدیل آن‌ها- محتمل است.
علائم شایع و مشترک در بیماری‌های کولیت زخمی و کروان، عبارتتند از:
اسهال
تب و خستگی
کرامپ (انقباضات اسپاسمی دردناک) و درد‌های شکمی
وجود خون در مدفوع
کاهش اشهاء
کاهش وزن ناخواسته
چه زمانی به پزشک مراجعه شود؟
در صورتی که تغییرات مداومی در عادات روده‌ای رخ دهد، یا هریک از علائم ذکر شده در بالا مشاهده شود، لازم است تا به پزشک مراجعه شود.
بیماری التهابی روده، یک بیماری وخیم است که اگرچه اغلب مهلک و کشنده نیست ولی در برخی از مبتلایان می‌تواند با عوارض تهدید کننده‌ی حیات همراه باشد.
دلیل دقیق و قطعی بیماری التهابی روده هنوز ناشناخته با‌قیمانده است.
در گذشته اعتقاد بر این بود که رژیم غذایی و استرس از عوامل مستعد کننده‌ی برای ابتلاء به این بیماری است، لکن اکنون پزشکان معتقدند که این عوامل موجب تشدید IBD می‌شود، ولی از علل برانگیزاننده‌ی آن نمی‌باشد.
یکی از علل زمینه‌ایِ محتمل برای ایجاد IBD اختلالات عملکردی سیستم ایمنی است. هنگامی که سیستم ایمنی در تلاش برای مبارزه و نابودی باکتری‌ها و ویروس‌های مهاجم است، ممکن است پاسخ‌های ایمنی نامناسب شکل بگیرد که طی آن اجزاء سیستم ایمنی،بطور نامتناسب، سلول‌های سیستم گوارشی را مورد حمله قرار دهند.
همچنین به نظر می‌رسد که ژنتیک و عوامل وراثتی نیز نقشی در ایجاد بیماری التهابی روده داشته‌باشند، زیرا این بیماری در افرادی که سابقه‌ی خانوادگی ابتلاء به این بیماری را دارند، متداول‌تر است (با شیوع بیشتری رخ می‌دهد). اگرچه شماری از بیماران مبتلاء به IBD، هیچگونه سابقه‌ی خانوادگی نسبت به ابتلا به این بیماری را نشان نمی‌دهند.
فاکتور‌های خطر
سن: اغلب افراد مبتلا به IBD، این بیماری را در سنین کمتر از ۳۰ سالگی نشان می‌دهدند، هرچند برخی از افراد مبتلا نیز، این بیماری در سنین ۵۰-۶۰ تشخیص داده می‌شود.
نژاد یا قومیت: اگرچه احتمال ایجاد بیماری در تمامی نژاد‌ها وجود دارد، ولی خطر ابتلا به IBD در جمعیت‌های سفید پوست بیشتر است. قابل توجه است که نژاد یهوده اشکنازی بیشترین خطر را برای ابتلاء خواهند داشت.
سابقه‌ی خانوادگی: در صورتی که بستگان نزدیک، نظیر: والدین، فرزندان و یا خواهر و/یا برادر، به این بیماری‌ مبتلاء باشند، احتمال ابتلا به IBD افزایش می‌یابد.
استعمال دخانیات: استعمال دخانیات و سیگار کشیدن مهم‌ترین فاکتور خطر قابل کنترل برای بیماری کرون می‌باشد.
اگرچه استعمال دخانیات برخی محافظت‌هایی را علیه بیماری کولیت زخمی فراهم می‌کند، لکن منافع کلی سلامت بر عدم استعمال‌ آن‌ها تاکید می‌کند.
دارو‌های ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): مصرف‌ دارو‌های ضد التهابی غیر استروئیدی، نظیر ایبوپروفن، ناپروکسن و … ، در افراد سالم خطر ابتلاء به بیماری التهابی روده را افزایش داده و در افراد مبتلاء به IBD موجب وخامت و تشدید بیماری می‌شود.
محل زندگی: زندگی در کشور‌های صنعتی خطر ابتلاء به IBD را افزایش می‌دهد. بنابراین فاکتور‌های محیطی، نظیر رژیم‌های غدایی پرچرب، غذا‌های آماده و … می توانند در ابتلا به IBD نقش داشته باشند.
افراد ساکن در اقلیم‌های شمالی با بیشترین خطر برای ابتلا به IBD روبه رو هستند.