آزمایش هپاتیت

آنتی ژن ها: آنتی ژن ها نشانگر هایی هستند که توسط باکتری ها ساخته می شوند. بنابراین وجود آنتی ژن HBV به این معنی است که ویروس هپاتیت B در بدن وجود دارد.
آنتی بادی ها: آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که بدن بر علیه عفونت تولید می کند. وجود آنتی بادی بر علیه HBV به این مفهوم است که شما در معرض ویروس هپاتیت B بوده اید. اما شما ممکن است قبلا به این عفونت مبتلا شده باشید و بهبود یافته باشید و یا اینکه در حال حاضر به این عفونت مبتلا باشید.
ماده ژنتیکی ( DNA ) ویروس هپاتیت B نشان می دهد که ویروس در بدن وجود دارد. میزان DNA می تواند شدت عفونت و میزان گسترش آن را تخمین بزند.
تشخیص نوع ویروس هپاتیت B اهمیت زیادی از نظر جلوگیری از گسترش عفونت دارد.
آزمایش ویروس هپاتیت B یا ( HBV ): ویروس هپاتیت B از طریق مایعات بدن شامل خون، مایع منی و ترشحات واژن ( شامل خون قاعدگی ) قابل انتقال می باشد. همچنین می تواند از طریق مادر به جنین در حین زایمان یا نزدیک زایمان منتقل شود.
برای تشخیص ویروس هپاتیت B آزمایشات مختلفی دارد، که رایج ترین آنها شامل موارد زیر است:
آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B یا ( HBsAg ): اولین نشانه وجود عفونت فعال با ویروس هپاتیت B است. این آنتی ژن ها ممکن است قبل از ظهور علایم بالینی بوجود بیایند. اگر این آنتی ژن ها به مدت بیش از ۶ ماه وجود داشته باشند، احتمالا به عفونت مزمن HBV مبتلا هستید. به این معنی است که شما می توانید ویروس هپاتیت B را به دیگران منتقل کنید.
آنتی بادی سطحی ویروس هپاتیت B یا ( HBsAb ): معمولا ۴ هفته بعد از ناپدید شدن HBsAg بوجود می آید. وجود این آنتی بادی به این معنی است که عفونت در پایان مرحله فعال خود قرار دارد و شما نمی توانید ویروس را به دیگران انتقال دهید. همچنین این آنتی بادی شما را در برابر ابتلا به عفونت با ویروس HBV در آینده محافظت می کند. این آزمایش برای این انجام می شود تا مشخص شود که شما احتیاج به انجام واکسیناسیون دارید یا که خیر. بعد از دریافت واکسن HBV این آنتی بادی در خون ظاهر می شود که این امر نشان دهنده ی ایمن بودن شما از این ویروس است. گهگاهی آزمایش شما ممکن است هم HBsAg و هم HBsAb را نشان دهد، در این حالت بیماری شما هنوز مسری است.
آنتی ژن e ویروس هپاتیت B یا ( HBeAg ): آنتی ژن e پروتئینی است که فقط در زمان فعال بودن عفونت با این ویروس وجود دارد. این آزمایش مسری بودن بیماری را نشان می دهد. همچنین این آزمایش می تواند برای بررسی روند درمان HBV به کار رود.
آزمایش HBV DNA : این آزمایش ماده ژنتیکی ویروس ( DNA) را بررسی می کند. آزمایش HBV DNA آزمایشی است که میزان ماده ژنتیکی ویروس را بررسی می کند. افزایش میزان HBV DNA به این معنی است که ویروس به میزان زیاد در بدن شما وجود دارد و شما شدیدا ناقل هپاتیت هستید. اگر عفونت HBV مزمن دارید و میزان DNA ویروس نیز بالا می باشد، به این معناست که شانس آسیب به کبد زیاد است و شاید به درمان با داروهای ضد ویروس نیاز باشد.
این آزمایش برای بررسی روند درمان هپاتیت مزمن به کار می رود. آزمایش HBV DNA حساسیت بیشتری نسبت به آزمایش HBeAg برای تشخیص HBV دارد.
آزمایش هپاتیت B به دلایل زیر انجام می شود:
تشخیص عفونت با ویروس هپاتیت B. این آزمایش می تواند تشخیص دهد که این عفونت جدیدا بوجود آمده است و یا مربوط به قبل است. سایر آزمایشاتی که عملکرد کبد را نشان می دهند، می تواند در درمان این بیماری کمک کننده باشد.
غربالگری افرادی که شانس ابتلا به این بیماری را دارند مثل پزشکان، دندانپزشکان و یا پرستاران.
غربالگری اهداکننده خون و یا اهدا کننده عضو برای جلوگیری از گسترش ویروس هپاتیت B.
بررسی عملکرد غیر طبیعی کبد که به علت ویروس هپاتیت B
بررسی میزان سطح آنتی بادی در فردی که واکسن هپاتیت B دریافت کرده است. وجود آنتی بادی بر علیه ویروس هپاتیت ( B ( HBsAb به این معنی است که واکسیناسیون موثر بوده است.
بررسی روند درمانی هپاتیت B مزمن.