بهترین زمان انجام آزمایش تیروئید

آزمایش تیروئید بوسیله نمونه گیری از خون انجام می شود که اغلب نیازی به ناشتا بودن ندارد اما برخی پزشکان بر این عقیده اند که برای انجام آزمایش تیروئید بهتر است ناشتا باشید بنابراین برای انجام این آزمایش حتما در این خصوص از پزشک خود مشورت بگیرید.

  لازم به ذکر است که قبل از انجام آزمایش تیروئید باید توجه داشته باشید که حتما پزشک معالج و تکنسین آزمایشگاه را در اطلاع داروهایی که مصرف می کنید و یا بیماری خود، قرار بدهید بدلیل اینکه برخی از داروها نتایج آزمایش را تحت تاثیر خود قرار می دهند و در نتیجه جواب آزمایش حقیقی نخواهد بود.

 

1.صبح: بهترین زمان برای آزمایش تیروئید بین ساعت 7 الی 9 صبح می باشد. شما باید برنامه ریزی کنید که اول صبح در آزمایشگاه باشید تا در بهترین زمان ممکن آزمایش خود را انجام دهید.

2.قبل از مصرف دارو: آزمایش تیروئید را قبل از مصرف داروهای تیروئیدی خود انجام دهید.

3.قبل یا بعد از دوره عادت ماهانه: در روزهای 1-9 یا روزهای 21-28 دوره قاعدگی خود آزمایش را انجام دهید. اگر دوره شما نامنظم است، دقیقا با شروع دوره پریودی آزمایش را انجام دهید. و اگر مرد یا زن یائسه هستید، این مورد برای شما صدق نمی کند.

4.قبل از مصرف هرگونه مکمل دارویی: حداقل در سه روز قبل از آزمایش تیروئید، مصرف هیچ گونه مکمل دارویی نداشته باشید.

5.ناشتا: هنگام آزمایش تیروئید حتما ناشتا باشید و صبحانه یا قهوه میل نکرده باشید. نوشیدن آب مشکلی ندارد.

برای اطلاعات بیشتر درباره این آزمایش با ما همراه باشید:

چکاپ تیروئید در چه زمان و در چه افرادی نیاز است انجام شود؟

غده تیروئید هورمون‌هایی ترشح می‌کند که برای سوخت و ساز طبیعی بدن نیاز  هستند. در حال حاضر، چکاپ تیروئید بوسیله آزمایش خون برای سنجش مقدار هورمون‌های تیروئید به طور معمول در دسترس است. این چکاپ معین می‌کند که آیا تولید هورمون‌های غده تیروئید، طبیعی انجام می‌شود یا دچار بیش فعالی یا کم‌کاری است.

به طور معمول، زمانی که پزشک نگران سطح هورمون تیروئید شما است، چکاپ تیروئید مانند T4 یا آزمایش هورمون تحریک‌کننده تیروئید (TSH) را تجویز می‌کند. اگر نتایج چکاپ، طبیعی نباشد، پزشک آزمایش‌های بیشتری را برای مشخص شدن دلیل این مشکل تجویز می‌کند.

در ابتدای این مقاله بهتر است مختصری درباره آزمایش عملکرد غده تیروئید بدانید.

 

تست عملکرد تیروئید

تست عملکرد تیروئید در هر روش آزمایشگاهی، تولید دو هورمون تیروئید فعال، تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3) را توسط غده تیروئید و تولید تیروتروپین (هورمون محرک تیروئید، TSH) را ارزیابی می کند، تیروتروپین هورمونی است که ترشح تیروئید را توسط غده هیپوفیز تنظیم می کند. بهترین و پرکاربردترین آزمایشات، اندازه گیری تیروتروپین و تیروکسین سرم خون است. ترشح تیروتروپین در پاسخ به تغییرات بسیار جزئی در تولید تیروکسین و تری یدوتیرونین به طور قابل ملاحظه ای تغییر می کند. به عنوان مثال، کاهش اندک در تولید هورمون تیروئید منجر به افزایش نسبتاً زیادی در غلظت سرمی تیروتروپین می شود و برعکس، افزایش اندک در تولید تیروکسین و تری یدوتیرونین منجر به کاهش نسبتاً زیادی در غلظت سرمی تیروتروپین می شود. بنابراین در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید (کمبود تیروئید) تقریباً همیشه نه تنها هورمون تیروئید سرم پایین نیست، بلکه غلظت تیروتروپین سرم نیز بالا است، و بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید دارای هورمون تیروئید بالا و غلظت تیروتروپین سرم پایین هستند. یک استثناء بیماران مبتلا به بیماری هیپوفیز و کمبود تیروتروپین هستند که دارای هورمون تیروئید سرم پایین اما غلظت تیروتروپین سرم طبیعی یا پایین هستند. بین دو هورمون تیروئید، اندازه گیری تیروکسین سرم ترجیح داده می شود زیرا غلظت تری یدوتیرونین سرم در بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری های غیر تیروئید غیر طبیعی است.

تیروکسین و تری یدوتیرونین در سرم به دو شکل متصل و آزاد (یا بدون پیوند) وجود دارند. بیش از 99 درصد از هر هورمون به یکی از سه پروتئین؛ گلوبولین متصل شونده به تیروکسین، ترانس تیرتین (همچنین به عنوان پرآلبومین اتصال دهنده تیروکسین شناخته می شود) و آلبومین متصل است. تیروکسین سرم (و تری یدوتیرونین) را می توان به عنوان کل هورمون که شامل بخش های آزاد و آزاد شده یا به عنوان هورمون آزاد به تنهایی اندازه گیری کرد. تغییراتی در غلظت سرمی این پروتئین‌های اتصال‌دهنده رخ می‌دهد، که شایع‌ترین تغییر آن افزایش گلوبولین متصل شونده به تیروکسین سرم در زنان باردار و زنانی است که استروژن مصرف می‌کنند. از سوی دیگر، هورمون های آندروژن و بسیاری از بیماری ها باعث کاهش تولید پروتئین های اتصال می شوند. این تغییرات، غلظت کل تیروکسین سرم را تغییر می دهد اما غلظت تیروکسین آزاد سرم را تغییر نمی دهد (و به طور مشابه، غلظت تری یدوتیرونین کل و آزاد). ورود هورمون تیروئید به بافت ها و در نتیجه پرکاری تیروئید یا کم کاری تیروئید، با غلظت تیروکسین و تری یدوتیرونین آزاد سرم مرتبط است، نه با غلظت تیروکسین تام و تری یدوتیرونین تام سرم. بنابراین، اندازه گیری تیروکسین آزاد سرم نسبت به اندازه گیری تیروکسین تام سرم، آزمایش بهتری برای اختلال عملکرد تیروئید است.

عملکرد تیروئید گاهی اوقات با آزمایش جذب ید رادیواکتیو ارزیابی می شود. در این آزمایش یک دوز خوراکی ید رادیواکتیو به بیمار داده می شود و کسری از ید رادیواکتیو که در تیروئید جمع می شود 6 یا 24 ساعت بعد اندازه گیری می شود. این تست بیشتر برای تمایز بین علل مختلف پرکاری تیروئید استفاده می شود. جذب ید رادیواکتیو در بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید ناشی از بیماری گریوز یا بیماری ندولر تیروئید، زیاد است و در بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید ناشی از التهاب تیروئید، کم است.

در حالی که آزمایش عملکرد تیروئید نباشد، روش رایج دیگر، اندازه گیری چند آنتی بادی تیروئید موجود در سرم است، یعنی آنتی بادی های پراکسیداز آنتی تیروئید، آنتی بادی های آنتی تیروگلوبولین و آنتی بادی هایی که مانند تیروتروپین (به نام آنتی بادی های گیرنده TSH) عمل می کنند. اکثر بیماران مبتلا به بیماری هاشیموتو دارای غلظت سرمی بالایی از آنتی تیروئید پراکسیداز و آنتی بادی های آنتی تیروگلوبولین هستند. بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری گریوز دارای غلظت بالای سرمی این دو آنتی بادی و همچنین غلظت بالای سرمی آنتی بادی های گیرنده TSH هستند که باعث پرکاری تیروئید می شود که مشخصه بیماری است.

 

مطالب مرتبط :

تشخیص تیروئید | آزمایش تیروئید در منزل

عوارض تیروئید  | علائم پرکاری تیروئید

قیمت آزمایش تیروئید | غذای بیماران تیروئیدی

عوارض تیروئید کم کار | آزمایش تیروئید در بارداری